Bakınca ,geçip giden onca yıla üzülmedi değilim doğrusu.
Boşa geçen onca yıl !...Anlamadığım ,tadını bilmediğim öyle güzellikler varmış ki,seni anlayınca anladım.
Sana bakınca öğrendim.Boş geçen günlere onun için üzüldüm...Üzülme sevgilim,böyle derin üzülmedim,telafisi olur her şeyin..
Ben sende gördüğüm inanca sarıldım,hayran kaldım..Kendimi küçümsedim..
Ne güzel yüreğin varmış..Ne güzel bakarmış Rabbine meğer ne çok hayranmış..
Hep şöyle demek de gelmiyor değil hani .Ya boşluklar olmasaydı sen olurmuydun ki,olsaydın beni bulurmuydun ki,evet bulurdun ama böylemi olurdu ki...
Dedim ya sevdiğim.Her hal üzere şükür olsun Rabbime.
Seni tanımış olmak,sana bağlanmış olmak beni Allah'ıma bağladı..O' nu bir kez daha anladım..O ' nun varlığına bin kez daha şahit olup şükür ettim.
Ne iyi ettin de seni sevmeme izin verdin.,Yüreğin öyle serin ki;,sana her baktığım da, yeniden ve hep yeniden aşık oluyorum.
Yaşamadığım onca yılı gözlerinde buluyorum.Kirpiklerin de saydım ümitlerimi,yandı tek tek yıldızlarım,kandil misali..
Aydınlandı yüzüm ,ruhum, eşini buldu.Dökülen yaşlarım nur oldu yağdı ömrüme..Sen geldin...
Rabbim seni hediye etti bana.Ağlayan günlerin dileği oldun yağdın ömrüme...
Nasıl anlatayım seni sana..Kelimeler kifayetsiz kalıyor.
Yokluk anlamını yitiriyor,seni özlemek bile huzur verici..Hüzünlerim tarih değiştirdi,ayasofya ' da buz mermerlere yansıdı,yere batan sarnıcında ağlayan sütun da kaldı..Hüzün sensiz geçen,eski tarihin sayfalarında kaldı..Hep de orda kalsın.
Varlığınla Mutluyum.Hasretin se sabrımdır.Üzüldüğüm günleri bıraktım ayasofya avlusunda...Bir ikindi vaktinde..Biliyor musun?..Bir yarım da seninle gitti..Veda zamanı dediğinde saatin.Kalbim kalbinde emanetim, emanetin emin ellerinde sevdiğim...