Acıların Bahçesiyim.

Acılar ektin yüreğime, yüreğime her dokunduğunda !
Nasıl izin verdim ?Yüreğime acı ekmene.
Nasıl katlandım bunca yıl bu acılara .
Hiç gülmedim.Gülen yüzüm soldu ektiğin acılar yüzünden

Bir gün biter diye kurduğum hayallerime düştü kederlerim,oysa hayal kurmak bile acılardan ibaretti..
İki yakası birleşmeyen kıta gibiydi bana huzur.Alabildiğince geniş ufuklara rağmen tatmadım huzuru baharın kollarında.
Benim mevsimlerim hazandı, kıştı.

Ne ümitlerim parladı yıldız yıldız, nede hayallerim yüzdü mavi umut denizinde.Tersine akan keder nehirlerinde yüzdürdüm küçük dünyamı.
İlerlerken adım adım, kapıldım hoyrat fırtınaya her parçam bir dağ başında.Göz yaşlarıyla yıkadndı anılarım hatıralarım..

Gül diyorsun adın gül !..Bende bu talih varken nasıl güleyim.Hayallerime hüzün karıştı nasıl güleyim.
Ömrümün sayfalarında gözyaşımla yazılı hikayeler varken nasıl güleyim.
Yüreğimde yarım kalan,yetim kalan biçareliğim varken nasıl güleyim...

Sen hiç uykularından çığlıklarla uyandın mı?
Gözyaşları içinde gecelere nöbetçi oldun mu?

Nasıl güleyim ki ??