Gülüm....

Gülüm..
Sana söylemek isteyip te sustuğum öyle çok zamanlar oldu ki bilemezsin.
Suskunluğumu anlar da sorarsın diye bekledim, bir gün bile sormadın.
Ben konuşmadıkça, sen halimden memnunum zannettin.Farkına varmadın hislerimin.
Kimi gün yağmur yağdı gözlerimden.Sen görmezden geldin.Kimi gün dünyam karardı,çıkmaza girdim.Bir gün halimi sormadın.
Oysa bütün bu hallerimin sebebi sendin.
Öyle uzağındaydım ki,elini uzatsan dokunacak kadar uzaktım.Nefesini nefesimde hissederken dokunamazdım sana.Bakmadın bir gün candan ,yürekten senden başkasına kör olan gözlerime.
Duvar ördün adeta aramıza.Nedense?
Seni sensiz yaşamak ağırdı yüreğime , ama kendime bu gerçeği haykıramadım hiç bir zaman.
En zor zamanlarım da yanımda bulamazdım seni.
Hep başka yerlerde olurdun.
Yine kendim atlatırdım zor zamanlarımı.Üstesinden gelirdim zorlukların.
Seninle sensiz yaşamak, bana ayakta kalmayı öğretti.Belki de iyi bir şeydi bu.
Birgün gerçekten gidersen, sensizliğe alışkın yüreğim fazla etkilenmez.
Kimbilir ?..
Hayat bazen böyle oyunlar da oynuyor bizlere.
Sen seversin, sevdiğin seni görmez bile.Uzaktan seversin,yüreğin acılar içinde kalır.Oyun içinde oyun olur.Hayat böyle akıp gider.
Bir bakmışsın ki yol sonundasın.Artık geç gelen baharı görmez gözlerin.

Gülüm..

Susuyorum..Anlaman için.
Gözlerime baksan bir kez belki anlayacaksın.Karşılaşsa gözlerim o bal gözlerinle.
Ahh..İstemedin ki.
Sessiz gemi gibi ağır ağır ilerdi yüreğim dertlerin deryasında..Her gören anladı.Bir sen olmadın farkında.
Uzak diyarların prensi, yüreğimin zalim sahibi.
Bir sen anlamadın beni..
Bir sen silmedin gözlerimin selini.
Ahh...Gülüm...
Artık sevmesen de olur.
Bir sisli hazan kesilir ruhum.
Yine gam yurdu gönlüm...