Hafif Bir Depresyon

Hafif bir depresyon hali benim ki.
Değersiz bulmaya başladım kendimi.
Gözümde kalmadı hiç bir şeyin anlamı.
Sabah uyandığımda neden uyandım diye sormaya başladım.
Kahvaltı yapmak istemiyorum.
Hatta gereksiz diyorum neden yenir ki?
Su içmiyorum.
Sokağa çıkmıyorum.
Hiç birşeyden haz almıyorum.
Çabuk sıkılıyorum.
Hayat doluyken, gözlerimin ışığı kayboldu.
Nedeni nedir soruyorum ama bulamıyorum.
Anlamsız geliyor yaşam.
Artık canım da yanmıyor.
Ne öfkem kaldı ne sevincim.
Güvensiz oldum insanlara.
İnandığım doğrular birer birer yanlışa dönüşüyor.
Tuttunduğum her dal elimde kaldı.
Sığındığım kapılar yüzüme kapandı.
Hayat hep tokadını yüzüme habersizce şaklattı.
Ümitlerim yarım ,hayallerim dağınık kaldı.
Hafif bir depresyon hali benim ki.
Her sonbaharda tekrarlanan depresyonum.
Tekrar tekrar ümitlerimi ,hayallerimi dağıtan hastalığım.
Yeşil baharla yeşeren,hazanla solan yüreğim...
Hafif bir depresyon hali benim ki.